TRIGGER
MARLIES DE CLERCK
In deze rubriek laten we kunstenaars aan het woord over het werk waar zij mee bezig zijn of dat net af is. Deze keer Marlies De Clerck over de reeks die ze maakte na negen dagen het Louvre te hebben afgestruind.
Sam STEVERLYNCK
“Ik ben aan deze reeks schilderijen begonnen toen ik een residentie deed in de Cités internationale des arts in Parijs. Ik vroeg me af hoe kunst werd gepercipieerd door het grote publiek in een stad als Parijs met zo’n glorieuze geschiedenis en aantrekkingskracht op kunstenaars. Wat met de duurzaamheid en relevantie van tradities? Wat is de rol van hedendaagse kunst in dit verhaal? Ik heb mezelf dan de opdracht gegeven om héél het Louvre af te lopen. Er is geen betere plek aangezien het Louvre het bekendste museum ter wereld is. Ik zag al gauw dat de meeste mensen het bezoeken met een checklist in hun hoofd. Ze lopen rond met hun smartphone, nemen selfies voor bekende werken en staan na een uur weer buiten. Voor mij was het als jonge kunstenaar belangrijk alles te zien. Ik weet van elk werk waar het staat. Die trap op, dan naar rechts, en dan de vitrinekast in het midden.”
“Ik geraakte al gauw gefascineerd door kleine beeldjes. Soms zijn die maar twee centimeter groot en verborgen in een of andere kelder waar niemand komt. Terwijl er zoveel mensen zijn in dat museum en er buiten zulke lange wachtrijen staan. Ik heb negen dagen rondgelopen in het Louvre. Op den duur wist ik hoe ik het best kon binnen geraken om al de files te omzeilen. Die kleine sculpturen gaven me het gevoel dat ze voor het eerst in honderd jaar opnieuw bekeken werden. Het leek wel of die werken vergeten waren en ik ze met deze reeks opnieuw onder de aandacht bracht. We weten vaak niet meer of ze gemaakt zijn door kunstenaars of ambachtslui. Die mensen zijn al lang dood en hun namen onbekend. Die kleine beeldjes zien er heel knap uit. Ik heb ze intuïtief gekozen. Niet voor hun gebruiksfunctie maar louter visueel. Ze zagen er vaak heel hedendaags uit. Ik heb ze me toegeëigend door ze te schilderen en een nieuw aura te geven. Ik heb geleidelijk aan mijn eigen coloriet en schriftuur gevonden. Ik ben er heel tevreden over. Ik heb de schilderijen gebaseerd op foto’s die ik genomen heb met mijn GSM. Die waren niet van de beste kwaliteit. Ik heb de kleuren aangepast. De schilderijen verschillen dan ook van de realiteit. In het begin probeerde ik de werken ter plekke na te tekenen. Maar toen ik er zat te schetsen, kwamen mensen me vaak lastigvallen. Ik ben er dan mee gestopt. Ik vond het jammer dat ik er niet gewoon kon schilderen. Want je hebt een hele traditie schilders die in het Louvre kwamen werken. Maar voor mij was het praktisch om die foto’s te nemen. Ik beschouwde ze dan ook als schetsen waarop ik me kon baseren voor mijn schilderijen.”
“Ik herneem werken uit alle stijlen en periodes. Het gaat van Mesopotamië over de Egyptenaren, de Grieken,.. Er zitten ook werken tussen waarvan je je afvraagt waarom ze gemaakt zijn. Zo heb ik ook twee kleine pilaren nageschilderd. Waren dat maquettes? Op de tentoonstelling ‘Le Salon de Peinture’ in het M HKA in Antwerpen heb ik ook kleine konijntjes geschilderd. Uit de vitrinekast in het Louvre kon ik afleiden dat ze van de Egyptische periode waren. Ze werden gebruikt om zaken te wegen. Een ander werk beeldt vier oren af. Die zijn nogal verschillend. Maar er is een conservator die heeft besloten ze naast elkaar te presenteren. Alsof ze een gezicht vormen. Die constellatie hing ergens in een vergeten vleugel in de kelder waar de helft van de lichten niet meer werkte. Het voelde soms aan als een ontdekkingstocht.”
“Ik heb vijfenvijftig kleine en een groot schilderij uit de reeks getoond op ‘Generation Brussels’, een tentoonstelling die Louis-Philippe Van Eeckhoutte heeft samengesteld met werk van jonge Brusselse kunstenaars tijdens de Brussels Gallery Weekend. Ik toonde ze opzettelijk in een drukke, chaotische constellatie. Een beetje vergelijkbaar met het gevoel van overdaad dat ik had door in het Louvre rond te lopen.”
“Nu toon ik de reeks opnieuw bij Factory 60. Dat is een meubelwinkel in de Zavel, traditioneel dé antiquairbuurt van Brussel. Het is grappig omdat je de werken die ik schilder eigenlijk ook zou kunnen kopen in dergelijke antiekzaken. Maar doordat die werken uit het Louvre komen, druk ik een soort onbereikbaarheid uit. Die omkering geeft een extra relevantie. Bij Factory 60 toon ik minder schilderijen dan op ‘Generation Brussels’. Maar het zijn er nog steeds veel. Ik wil wat experimenteren met de accrochage en zien hoe het werkt als ik één schilderij isoleer. Voor mij is het belangrijk dat elk schilderij op zich kan staan en even sterk is. Ik beschouw deze reeks nu als af. Ik denk dat ik er genoeg heb geschilderd.”
‘North East South West’, tot 2 maart in Factory 60, Regentschapstraat 55, 1000 Brussel.
‘Neighbours Vol.8 — Artist Collections’, tot 20 april in RIOT, Dendermondsesteenweg 80
9000 Gent, http://riot-ghent.org/
https://marliesdeclerck.com
In deze rubriek laten we kunstenaars aan het woord over het werk waar zij mee bezig zijn of dat net af is. Deze keer Marlies De Clerck over de reeks die ze maakte na negen dagen het Louvre te hebben afgestruind.
Sam STEVERLYNCK
“Ik ben aan deze reeks schilderijen begonnen toen ik een residentie deed in de Cités internationale des arts in Parijs. Ik vroeg me af hoe kunst werd gepercipieerd door het grote publiek in een stad als Parijs met zo’n glorieuze geschiedenis en aantrekkingskracht op kunstenaars. Wat met de duurzaamheid en relevantie van tradities? Wat is de rol van hedendaagse kunst in dit verhaal? Ik heb mezelf dan de opdracht gegeven om héél het Louvre af te lopen. Er is geen betere plek aangezien het Louvre het bekendste museum ter wereld is. Ik zag al gauw dat de meeste mensen het bezoeken met een checklist in hun hoofd. Ze lopen rond met hun smartphone, nemen selfies voor bekende werken en staan na een uur weer buiten. Voor mij was het als jonge kunstenaar belangrijk alles te zien. Ik weet van elk werk waar het staat. Die trap op, dan naar rechts, en dan de vitrinekast in het midden.”
“Ik geraakte al gauw gefascineerd door kleine beeldjes. Soms zijn die maar twee centimeter groot en verborgen in een of andere kelder waar niemand komt. Terwijl er zoveel mensen zijn in dat museum en er buiten zulke lange wachtrijen staan. Ik heb negen dagen rondgelopen in het Louvre. Op den duur wist ik hoe ik het best kon binnen geraken om al de files te omzeilen. Die kleine sculpturen gaven me het gevoel dat ze voor het eerst in honderd jaar opnieuw bekeken werden. Het leek wel of die werken vergeten waren en ik ze met deze reeks opnieuw onder de aandacht bracht. We weten vaak niet meer of ze gemaakt zijn door kunstenaars of ambachtslui. Die mensen zijn al lang dood en hun namen onbekend. Die kleine beeldjes zien er heel knap uit. Ik heb ze intuïtief gekozen. Niet voor hun gebruiksfunctie maar louter visueel. Ze zagen er vaak heel hedendaags uit. Ik heb ze me toegeëigend door ze te schilderen en een nieuw aura te geven. Ik heb geleidelijk aan mijn eigen coloriet en schriftuur gevonden. Ik ben er heel tevreden over. Ik heb de schilderijen gebaseerd op foto’s die ik genomen heb met mijn GSM. Die waren niet van de beste kwaliteit. Ik heb de kleuren aangepast. De schilderijen verschillen dan ook van de realiteit. In het begin probeerde ik de werken ter plekke na te tekenen. Maar toen ik er zat te schetsen, kwamen mensen me vaak lastigvallen. Ik ben er dan mee gestopt. Ik vond het jammer dat ik er niet gewoon kon schilderen. Want je hebt een hele traditie schilders die in het Louvre kwamen werken. Maar voor mij was het praktisch om die foto’s te nemen. Ik beschouwde ze dan ook als schetsen waarop ik me kon baseren voor mijn schilderijen.”
“Ik herneem werken uit alle stijlen en periodes. Het gaat van Mesopotamië over de Egyptenaren, de Grieken,.. Er zitten ook werken tussen waarvan je je afvraagt waarom ze gemaakt zijn. Zo heb ik ook twee kleine pilaren nageschilderd. Waren dat maquettes? Op de tentoonstelling ‘Le Salon de Peinture’ in het M HKA in Antwerpen heb ik ook kleine konijntjes geschilderd. Uit de vitrinekast in het Louvre kon ik afleiden dat ze van de Egyptische periode waren. Ze werden gebruikt om zaken te wegen. Een ander werk beeldt vier oren af. Die zijn nogal verschillend. Maar er is een conservator die heeft besloten ze naast elkaar te presenteren. Alsof ze een gezicht vormen. Die constellatie hing ergens in een vergeten vleugel in de kelder waar de helft van de lichten niet meer werkte. Het voelde soms aan als een ontdekkingstocht.”
“Ik heb vijfenvijftig kleine en een groot schilderij uit de reeks getoond op ‘Generation Brussels’, een tentoonstelling die Louis-Philippe Van Eeckhoutte heeft samengesteld met werk van jonge Brusselse kunstenaars tijdens de Brussels Gallery Weekend. Ik toonde ze opzettelijk in een drukke, chaotische constellatie. Een beetje vergelijkbaar met het gevoel van overdaad dat ik had door in het Louvre rond te lopen.”
“Nu toon ik de reeks opnieuw bij Factory 60. Dat is een meubelwinkel in de Zavel, traditioneel dé antiquairbuurt van Brussel. Het is grappig omdat je de werken die ik schilder eigenlijk ook zou kunnen kopen in dergelijke antiekzaken. Maar doordat die werken uit het Louvre komen, druk ik een soort onbereikbaarheid uit. Die omkering geeft een extra relevantie. Bij Factory 60 toon ik minder schilderijen dan op ‘Generation Brussels’. Maar het zijn er nog steeds veel. Ik wil wat experimenteren met de accrochage en zien hoe het werkt als ik één schilderij isoleer. Voor mij is het belangrijk dat elk schilderij op zich kan staan en even sterk is. Ik beschouw deze reeks nu als af. Ik denk dat ik er genoeg heb geschilderd.”
‘North East South West’, tot 2 maart in Factory 60, Regentschapstraat 55, 1000 Brussel.
‘Neighbours Vol.8 — Artist Collections’, tot 20 april in RIOT, Dendermondsesteenweg 80
9000 Gent, http://riot-ghent.org/
https://marliesdeclerck.com